Kino SŁOŃCE w Kaliszu

ul. Ciasna 21
Kinematograf w dzielnicy żydowskiej powstał na posesji Józefa Krasuckiego po przebudowie dawnej fabryki wyrobów hafciarskich, szczęśliwie ocalałej podczas spalenia Kalisza.
 

 

 
Na planach widać obszerną poczekalnię oraz galerię. O komforcie świadczyła także dostępność toalet. Przewidziano siedem klozetów dla kobiet, pięć dla mężczyzn oraz jeden pisuar – wszystkie z osobnymi wejściami z zewnątrz. Ostatecznie nowy obiekt został wysoko oceniony: „[kino] odpowiada wszelkim wymaganym przepisom (…), jest nowocześnie, z komfortem urządzone i pod względem sanitarnym najodpowiedniejszym z egzystujących kinematografów w Kaliszu”.

 

W 1924 r. dyrekcja kina, z myślą o widzach, założyła „własnym kosztem elektryczne oświetlenia na ulicach wiodących do lokalu od ul. Nadwodnej [dzisiaj Parczewskiego] do ul. Ciasnej”.
 
W 1930 r. epoka filmu niemego już się kończyła. Nowoczesne zdobycze techniczne posunęły przemysł filmowy na nowe tory. (…). Chcąc w dzisiejszych czasach utrzymać kino i prowadzić [je] ku zadowoleniu publiczności, nie można zasklepiać się w ramkach bezruchu, należy iść z postępem czasu. Dziewiątego kwietnia 1930 r. w prowadzonym przez niego kinie Słońce przy ul. Ciasnej 21 odbył się pierwszy dźwiękowy pokaz filmowy.
Żeliwnie balustrady prowadzące na widownię i balkony ozdobione są lirami, które były jednym z atrybutów Apollina, uważanego za boga piękna, światła, życia, śmierci, muzyki, patrona sztuki i poezji, przewodnika muz.

 
Dzisiaj w dawnej sali kinowej mieści się hurtownia elektryczna; reszta pomieszczeń, sztucznie poprzedzielana ściankami, służy kilku innym firmom. Tylko zachowane kolumny, które w zmienionej przestrzeni trudno zobaczyć, przypominają o historii tego miejsca.

 
Źródło: Nowy Kaliszanin Anny Tabaki i Macieja Błachowicza Wyd. Miejska Publiczna Biblioteka w Kaliszu, Kalisz 2010