Najstarsze zdjęcia Kalisza utrwalone na szklanej płycie

 
 
Diapozytywy i autochromy – najstarsze zdjęcia Kalisza utrwalone na szklanej płycie


Na początku XX wieku Kalisz był niezwykle barwnym miejscem. Kolorowe stroje mieszkańców, pastelowe elewacje kamienic – tak wyglądało centrum miasta przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości.

W 1888 roku z inicjatywy ówczesnego gubernatora carskiego Michała Piotrowicza Daragana Park Miejski wzbogacił się o romantyczne ruiny, które stały się jednym z najbardziej charakterystycznych jego elementów i chętnie odwiedzane były przez kolejne pokolenia kaliszan.
 

Ulica Rybia, obecnie Kazimierzowska, w tle kościół oo. Franciszkanów.
 

Kościół franciszkański jest najstarszą świątynią zakonną w Kaliszu. Ufundowany został w roku 1256, jako kościółek drewniany, przez księżnę Jolantę. W roku 1257 książę kaliski Bolesław Pobożny, ulegając wpływom swej małżonki, na miejscu kościoła drewnianego rozpoczął budowę kościoła murowanego, do którego w tymże roku sprowadził zakonników z Krakowa. Erekcja klasztoru kaliskiego została ogłoszona przez prowincjała, o. Daniela, na kapitule zwołanej w Inowrocławiu w roku 1257.
 

W latach 1896–1900 wzniesiono neorenesansowy gmach teatru według projektu Józefa Chrzanowskiego Zadbano o jego wygląd, zaplecze techniczne, a nawet o klimatyzację. Widownia liczyła 500 miejsc. Z zewnątrz gmach ozdobiono skrzydlatą Nike, groźnymi gryfami i różnego rodzaju modnymi wówczas zdobieniami.
 

W 1903 wybudowano, według planów architekta Józefa Chrzanowskiego, gmach szkolny dla połączonych szkół – przeniesionej z Włocławka do Kalisza państwowej Szkoły Realnej oraz szkoły prywatnej Edwarda Pawłowicza.
 

Kolej Warszawsko-Kaliska (ros. Варшавско-Калишская железная дорога, Warszawsko-Kaliszskaja żeleznaja doroga), Kolej Kaliska – linia kolejowa łącząca Warszawę z Kaliszem, wybudowana przez Towarzystwo Akcyjne Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej w latach 1900-1902, uruchomiona 15 listopada 1902 jako szerokotorowa (1524 mm). W 1906 Kolej Warszawsko-Kaliska została połączona z systemem kolei pruskich transgranicznym odcinkiem normalnotorowym Kalisz – Nowe Skalmierzyce.
 

Pociągi od strony rosyjskiej dochodziły po szerokim torze do Skalmierzyc i tu dokonywano odprawy celnej. Natomiast pociągi od strony pruskiej dochodziły linią normalnotorową do Kalisza, gdzie miała miejsce kontrola celna. Odcinek między obiema stacjami miał podwójne tory, o normalnym i szerokim prześwicie. Obie stacje stały pomiędzy torami dzieląc też stacje na części rosyjską i pruską.
 

Most Żelazny w Kaliszu, most drogowy na Kanale Bernardyńskim w Kaliszu, w ciągu ulicy Stawiszyńskiej, stalowy, kratowy, dwuprzęsłowy, wzniesiony w latach 1865–1866 według projektu Juliana Majewskiego, łączył Warszawskie Przedmieście z Chmielnikiem; pierwszy polski most o konstrukcji stalowej, na przyczółku północnym zachowana piaskowcowa tablica erekcyjna.
 

Wieś Dobrzec, obecnie osiedle w Kaliszu, przez długie lata była ostoją folkloru wiejskiego: kobiety nosiły krochmalone wysokie czepce z kokardą, białe koronkowe bluzki i sznury czerwonych korali oraz ciemnoniebieskie spódnice. Mężczyźni zaś – długie, granatowe okrycia z czerwonymi guzikami obszyte czerwoną tasiemką, kamizelki z kołnierzykiem czarne kapelusze z czerwoną wstążką i długie czarne buty.

źródła: Życie Kalisza, Radio Centrum Kalisz, Wikipedia

diapozytywy pochodzą ze zbiorów Stefana Ferenca