Podróże
-
Krajobraz po burzy
Wrocław – burza na Borku szalała wieczorem, w niedzielę, 19 lipca 2015. Jaworowa, Akacjowa, Sudecka, Park Południowy
-
Gruzja
Swanetia
-
Kew Gardens in London
Królewskie Ogrody Botaniczne w Kew (ang. The Royal Botanic Gardens, Kew Gardens, Kew) – kompleks ogrodów i szklarni, największa na świecie kolekcja roślin żywych. Założona w 1840 r. z istniejącego ogrodu egzotycznego parku Kew, znajdującego się w Richmond upon Thames w południowo-zachodnim Londynie.
-
Arboretum w Wojsławicach
Arboretum w Wojsławicach – ogród dendrologiczny na terenie Wojsławic. Wojsławice położone są 50 km na południe od Wrocławia i 2 km na wschód od Niemczy, na obszarze chronionego krajobrazu Wzgórz Strzelińsko-Niemczańskich. Znajdujące się tam kolekcje różaneczników (Rhododendron), liliowców (Hemerocallis) oraz bukszpanów (Buxus) uznane zostały przez Polskie Towarzystwo Ogrodów Botanicznych za Kolekcje Narodowe.
-
Arboretum w Kórniku
Władysław Zamoyski, ostatni właściciel Kórnika, przekazał dobra kórnickie wraz z Arboretum narodowi polskiemu przez utworzenie Fundacji pod nazwą Zakłady Kórnickie. Fundacja działała do 1952 r., kiedy ówczesny rząd przekazał jej mienie Polskiej Akademii Nauk. Dziś przyzamkowe Arboretum należące do Instytutu Dendrologii Polskiej Akademii Nauk jest największą chlubą przyrodniczą kórniczan. Należy do najstarszych w Polsce i najbogatszych pod względem liczby gatunków i odmian parków dendrologicznych w Europie Środkowej. Wiele z okazów liczy sobie dzisiaj 130-180 lat. Kórnickie Arboretum najbardziej znane jest jednak z przysłowiowych gruszek na wierzbie, cypryśnika błotnego oraz pięknie kwitnących magnolii, lilaków, azalii i różaneczników.
-
Liskowianie
Liskowianki i Liskowianie. Obrazy z Liskowa utrwalone na szklanej płycie. Początek XX wieku Liskowianki i Liskowianie. Obrazy z Liskowa utrwalone na szklanej płycie. Początek XX wieku.
-
Lisków księdza Blizińskiego – wystawa „Praca i kultura wsi” 1937
Ukoronowaniem pracy samorządowej i osiągnięć Ks. W. Blizińskiego oraz miejscowego społeczeństwa w odrodzonej Polsce były dwie duże wystawy ogólnokrajowe. Pierwsza została zorganizowana w 1925 roku pod hasłem „Wieś Polska” z okazji jubileuszu 25 – lecia pracy Ks. W. Blizińskiego. Wnioski i doświadczenia z wystawy 1925 roku przydały się w organizowaniu jeszcze okazalszej wystawy w 1937 roku „Praca i Kultura Wsi” trwającej od 18 czerwca do 4 lipca, z okazji 35 – lecia istnienia Spółdzielni Rolniczo – Handlowej. Celem jej było podsumowanie roli spółdzielczości jako podstawy rozwoju Liskowa. Delegacja z Liskowa na audiencji u prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Prezydent RP Ignacy Mościcki (drugi z lewej) w otoczeniu delegacji z Liskowa. Widoczny…
-
Lisków księdza Blizińskiego – wystawa „Wieś Polska” 1925
Ukoronowaniem pracy samorządowej i osiągnięć ks. Wacława Blizińskiego oraz społeczeństwa Liskowa w odrodzonej Polsce była wystawa ogólnokrajowa zorganizowana w 1925 roku pod hasłem „Wieś Polska” z okazji jubileuszu 25-lecia pracy księdza. W dniach trwania wystawy, od 18 czerwca do 5 lipca zwiedziło ją ponad 41 000 ludzi, w tym 371 zorganizowanych wycieczek z różnych stron kraju.
-
Lisków księdza Blizińskiego – sierociniec
Ksiądz prałat Wacław Bliziński (28 VII 1870 – 21 X 1944) Momentem przełomowym w życiu Liskowa było przybycie w roku 1900 na tutejsze probostwo księdza Wacława Blizińskiego. Ten wybitny duchowny, wielki i ofiarny społecznik, zmienił bieg historii wsi. „Kurja biskupia dobrze poinformowana o stanie moralnym i kulturalnym Liskowa, wybrała na trudne i odpowiedzialne stanowisko proboszcza, młodego wówczas księdza, który odznaczył się dotychczas wyłącznie jako prefekt szkół i sekretarz konsystorza, swym taktem, rozumem i pobożnością. Proboszczem Liskowa mianowano ks. Wacława Blizinskiego, który, jak sam opowiada, nie miał pojęcia nie tylko o stosunkach wiejskich, lecz nawet nie umiał odróżnić na wiosnę żyta od pszenicy. Nominację tę młodego dwudziestokilkoletniego księdza do wielkiej zapuszczonej…
-
Nowe Skalmierzyce – dworzec kolejowy
„Od wielu lat miałam nadzieję, że uda się przejąć ten piękny, zabytkowy i przypominający o wielkiej i ważnej historii obiekt – mówi Bożena Budzik, burmistrz Gminy i Miasta w Nowych Skalmierzycach. – Teraz w końcu się udało. Zawarliśmy porozumienie z PKP i dzięki temu, darowizną, otrzymaliśmy powstały w 1905 roku obiekt dworca kolejowego”. http://www.faktykaliskie.pl/krysztalowe-zyrandole-i-wielki-bal-na-dworcu Wiek XIX, zwany przez wielu epoką pary i żelaza, był czasem intensywnego rozwoju sieci kolejowej. Rewolucja technologiczna nie ominęła niewielkiej komory celnej, dzisiaj znanej jako miasto Nowe Skalmierzyce. Istotnym impulsem dla rozwoju osady stało się oddanie do użytku linii kolejowej z Ostrowa przez Czekanów, Ociąż i Śliwniki do Skalmierzyc. W październiku 1895 roku Towarzystwo Budowy Dróg…