Ulica Złota – w dawnej dzielnicy żydowskiej
Główną ulicę dawnej dzielnicy żydowskiej nazywano Żydowską lub Złotą. Na początku lat trzydziestych XX wieku otrzymała nazwę POW (Polska Organizacja Wojskowa). W 1947 roku zmieniono jej nazwę na Ignacego Daszyńskiego, a w 1950 roku Feliksa Dzierżyńskiego, aby w 1990 roku wrócić do nazwy ulica Złota.
Ulica Złota stanowiła centrum handlowe dzielnicy Żydowskiej. „Można tu było kupić w zasadzie wszystko: tandetę wszelkiego rodzaju, tkaniny, śledzie, gwoździe, makulaturę pism zagranicznych i groch gotowany, pestki dyni czy słonecznika, stare używane książki itp. Żartobliwie mówiło się gwarowo, że można tu kupić „czostki, bagiełki, makagigi i inne wyroby żelazne.”
Cytat z „Wędrówki po moim Kaliszu” Władysława Kościelniaka
„W pejzaż okolicy wrosły handlarki sprzedające śledzie, groch, bób na ciepło, a także rzemieślnicy – krawcy i szewcy”
Cytat z „Nowego Kaliszanina” Anny Tabaki i Macieja Błachowicza
Ślady niepamięci – wielokulturowość
Znaki wielokulturowości Kalisza pojawiają się przed naszymi oczami w wielu miejscach.
Władze carskie, aby nadać miastu rosyjski charakter wzniosły w 1877 roku na placu św. Józefa, w najbardziej reprezentacyjnym punkcie miasta, imponujący sobór prawosławny pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku prawosławie potraktowano jako relikt zaboru. Nakazano zlikwidowanie tego świadectwa panowania rosyjskiego na polskich ziemiach. Z materiałów pozostałych po rozbiórce soboru zbudowano w 1920 roku, przy ulicy Niecałej, na terenach przylegających do parku mała cerkiewkę, która teraz daje świadectwo przeszłości i wielokulturowości miasta.
Najnowsze komentarze