Ulica Złota – w dawnej dzielnicy żydowskiej
Główną ulicę dawnej dzielnicy żydowskiej nazywano Żydowską lub Złotą. Na początku lat trzydziestych XX wieku otrzymała nazwę POW (Polska Organizacja Wojskowa). W 1947 roku zmieniono jej nazwę na Ignacego Daszyńskiego, a w 1950 roku Feliksa Dzierżyńskiego, aby w 1990 roku wrócić do nazwy ulica Złota.
Ulica Złota stanowiła centrum handlowe dzielnicy Żydowskiej. „Można tu było kupić w zasadzie wszystko: tandetę wszelkiego rodzaju, tkaniny, śledzie, gwoździe, makulaturę pism zagranicznych i groch gotowany, pestki dyni czy słonecznika, stare używane książki itp. Żartobliwie mówiło się gwarowo, że można tu kupić „czostki, bagiełki, makagigi i inne wyroby żelazne.”
Cytat z „Wędrówki po moim Kaliszu” Władysława Kościelniaka
„W pejzaż okolicy wrosły handlarki sprzedające śledzie, groch, bób na ciepło, a także rzemieślnicy – krawcy i szewcy”
Cytat z „Nowego Kaliszanina” Anny Tabaki i Macieja Błachowicza
Złota 17
Brama z kutego żelaza wprowadza nas na bardzo ciekawe architektonicznie podwórko kamienicy wybudowanej przy ulicy Złotej 17, w latach trzydziestych XX wieku.
Nieefektowna od ulicy trzypiętrowa kamienica prezentuje od strony podwórza ciekawe w formie, prowadzące do mieszkań, galerie. Szkoda, że są traktowane przez mieszkańców bardziej jak suszarnie i składziki niż balkony, które obdarzają słońcem, światłem i które można przyozdobić kwiatami.
Na wprost wejścia do kamienicy wcisnęła się między mury kamienic maleńka, chyba już niezamieszkała chałupinka, ślad po charakterystycznej przedwojennej zabudowie dzielnicy żydowskiej.
Dodaj komentarz