moda na początku XX wieku – Ziemia kaliska

Kalisz, Sieradz, Lisków
Wieś przez długie lata była ostoją folkloru wiejskiego: kobiety nosiły krochmalone wysokie czepce z kokardą, białe koronkowe bluzki i sznury czerwonych korali oraz ciemnoniebieskie spódnice. Mężczyźni zaś – długie, granatowe okrycia z czerwonymi guzikami obszyte czerwoną tasiemką, kamizelki z kołnierzykiem czarne kapelusze z czerwoną wstążką i długie czarne buty.
http://www.rc.fm/polityczne/niepokorna-wies-dobrzec.html

W strojach mniej zamożnych Polaków, Rosjan, Żydów i Niemców zamieszkujących Kalisz przed stuleciem widać przywiązanie do folkloru. Nawet jeśli to wymuszone przywiązanie – z przyczyny braku pieniędzy na nowinki w modzie. Drewniaki, trzewiki, buty skórzane (dla nieco bogatszych), ubierane były podczas świąt czy objazdów. Na prowincji latem najczęściej chodzono boso. Na przełomie XIX i XX ubożsi ubierali się głównie w wyroby chałupnicze. Kobiety na co dzień nosiły kolorowe spódnice i bluzki bawełniane z najtańszego materiału. Czasami ubierano koszulki z długimi rękawami i oszewką, zakładane pod kaftan w taki sposób, by wystawały koronkowe lub haftowane brzegi rękawów. Barwne, kwiatowe chusty spełniały prócz funkcji estetycznej inną – chroniły przed słońcem. Tradycyjne stroje męskie w XIX i na początku XX wieku przejmowały elementy odzieży miejskiej. Składały się głównie z płóciennych spodni, czasem wpuszczanych do butów z cholewami, płóciennej koszuli z wywijanym kołnierzem i zakładanej na nią ciemnej kamizelki lub marynarki. Było skromnie i prosto.
http://www.zyciekalisza.pl/index.php?str=82&id=171807
 

Zdjęcia pochodzą ze zbiorów rodziny Liszewskich. Diapozytywy i fotochromy ze zbiorów Stefana Ferenca.