Ulica Złota – w dawnej dzielnicy żydowskiej
Główną ulicę dawnej dzielnicy żydowskiej nazywano Żydowską lub Złotą. Na początku lat trzydziestych XX wieku otrzymała nazwę POW (Polska Organizacja Wojskowa). W 1947 roku zmieniono jej nazwę na Ignacego Daszyńskiego, a w 1950 roku Feliksa Dzierżyńskiego, aby w 1990 roku wrócić do nazwy ulica Złota.
Ulica Złota stanowiła centrum handlowe dzielnicy Żydowskiej. „Można tu było kupić w zasadzie wszystko: tandetę wszelkiego rodzaju, tkaniny, śledzie, gwoździe, makulaturę pism zagranicznych i groch gotowany, pestki dyni czy słonecznika, stare używane książki itp. Żartobliwie mówiło się gwarowo, że można tu kupić „czostki, bagiełki, makagigi i inne wyroby żelazne.”
Cytat z „Wędrówki po moim Kaliszu” Władysława Kościelniaka
„W pejzaż okolicy wrosły handlarki sprzedające śledzie, groch, bób na ciepło, a także rzemieślnicy – krawcy i szewcy”
Cytat z „Nowego Kaliszanina” Anny Tabaki i Macieja Błachowicza
Złota 17
Brama z kutego żelaza wprowadza nas na bardzo ciekawe architektonicznie podwórko kamienicy wybudowanej przy ulicy Złotej 17, w latach trzydziestych XX wieku.
Nieefektowna od ulicy trzypiętrowa kamienica prezentuje od strony podwórza ciekawe w formie, prowadzące do mieszkań, galerie. Szkoda, że są traktowane przez mieszkańców bardziej jak suszarnie i składziki niż balkony, które obdarzają słońcem, światłem i które można przyozdobić kwiatami.
Na wprost wejścia do kamienicy wcisnęła się między mury kamienic maleńka, chyba już niezamieszkała chałupinka, ślad po charakterystycznej przedwojennej zabudowie dzielnicy żydowskiej.
Skomentuj shanna Anuluj pisanie odpowiedzi