Cmentarz żydowski we Wrocławiu – ulica Ślężna
Cmentarz żydowski we Wrocławiu – ulica Ślężna
Nekropolia 24 maja 1975 roku została wpisana do rejestru zabytków. Niedługo po tym fakcie zaczęły się prace nad odnową otaczającego ją muru, konserwacją nagrobków i alejek. Od 1988 r. możemy odwiedzać to miejsce jako Muzeum Architektury Cmentarnej. Obecnie stanowi ono Muzeum Sztuki Cmentarnej i jest oddziałem Muzeum Miejskiego Wrocławia.
Szkoła Powszechna nr 5 im. Emila Repphana
ul. Polna 17
Szkoła Powszechna nr 5 im. Emila Repphana
po wojnie Szkoła Podstawowa nr 5 im. Marii Dąbrowskiej
obecnie Gimnazjum nr 4 im. Marii Dąbrowskiej
Kościół poreformacki w Kaliszu
Kościół parafialny pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i św. Piotra z Alkantary wzniesiony w latach 1665-1673
(więcej…)
Cmentarz katolicki na Rogatce w Kaliszu – porcelanki
Przechodniu miły, westchnij do Boga, bo Ciebie czeka ta sama droga
„Śmierć nie jest kresem naszego istnienia. Żyjemy w naszych dzieciach i następnych pokoleniach. Albowiem to dalej my, a nasze ciała to tylko zwiędłe liście na drzewie życia”
Albert Einstein
Koźminek wielokulturowy
Koźminek, położony w powiecie kaliskim, nad rzeką Swędrnią, ma bardzo długą i interesującą przeszłość. Miasteczko lokowane przed 1369, oddane zostało przez Kazimierza Wielkiego Bartoszowi z Odolanowa staroście kujawskiemu. Ważny ośrodek dysydencki. Tu w 1555 roku dokonała się unia religijna pomiędzy kalwinami i Braćmi Czeskimi.
Już w XIX wieku pisano „Koźminek niewielkie miasteczko, o dwie mile od Kalisza historią swoją sięgał starożytności”. Pamiątką dawnej jego świetności jest założenie urbanistyczne o charakterze małomiasteczkowym – czworoboczny rynek z sześcioma wylotami ulicznymi i zespół dworski.
źródło: Danuta Wańka: Koźminek zarys dziejów, KTPN, Kalisz 2000, Katalog zabytków sztuki w Polsce, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1969
Kaliski Nazaret
Zespół poreformacki – kościół św. Rodziny i klasztor sióstr Nazaretanek
„Celem, dla którego istnieje to Zgromadzenie, jest współdziałanie z Chrystusem i Jego Kościołem, by Królestwo Miłości Boskiej, które Ten Syn Boży z nieba na ziemię przyniósł i które najprzód w Świętej Rodzinie z Nazaretu cudownie rozkwitło – wśród siebie i wśród innych, szczególniej zaś w rodzinach chrześcijańskich zaszczepiać i szerzyć”. http://www.nazaretanki.pl/warszawa/content/view/16/29/
Kościuszki 9 kamienica Szrajerów
Nikt już w Kaliszu nie dba o lalki z kaliskiej Fabryki Lalek i Zabawek Drewnianych Adama Szrajera. „Najczęściej miały śliczno–cukierkowe buzie, duże oczy obwiedzione gęstymi rzęsami i burzę loków na porcelanowej głowie. Sygnowane A.S.K. są nadal przedmiotem podziwu…” http://www.zyciekalisza.pl/?str=82&id=44738
http://reportal.pl/lalki-z-kalisza-cala-historia-lalek-z-niecalej#article
Wrocław Ostrów Tumski
Ostrów Tumski to najstarsza zabytkowa dzielnica Wrocławia. Powstał on na obszarze dogodnych przepraw wodno-handlowych, gdzie Odra między ujściem rzek Oławy, Ślęży i Widawy rozgałęziając się na liczne zwężające odnogi – utworzyła wyspy zwane „ostrowami”. Wspaniałe kościoły to główna atrakcja turystyczna Ostrowa Tumskiego, który dawniej stanowił siedzibę biskupią.
Najważniejszą budowlą Ostrowa jest przez wieki rozbudowywana gotycka katedra pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. Jej istotnym elementem są piękne barokowe kaplice. Największą świątynią jest naturalnie Katedra, a prowadząca do niej szeroka ulica to Katedralna. Nad przebiegiem jej powstawania czuwał sam biskup, a samowola budowlana była srogo karana. Gdy kapituła świętokrzyska w 1375 roku usiłowała zbudować ciąg budynków gospodarczych, między innymi piekarnię i ogrodzenie, zamykające w pobliżu kolegiaty ulicę Katedralną, została przez biskupa dwukrotnie obłożona klątwą.
Ostrów Tumski posiadał swoiste prawo, które obowiązywało wszystkich świeckich przybywających na wyspę, włącznie z głowami koronowanymi. Mianowicie każdy miał obowiązek zdjęcia nakrycia głowy już przy wejściu na most Tumski, gdzie znajdował się słup graniczny małego „państwa kościelnego”.
źródło: http://wikitravel.org/pl/Ostr%C3%B3w_Tumski
Niecała 5 – Albert Nestrypke architekt powiatowy
ulica Niecała 5
Propagator architektury modernistycznej w Kaliszu Albert Nestrypke mieszkał w willi przy ulicy Niecałej.
Piskorzewska
Ulica wytyczona została podczas lokacji miasta w drugiej połowie XIII wieku.
Już w XV wieku nosiła nazwę Piskorzewska, która to nazwa zapewne wzięła się od obszernych pól leżących za murami, często zalewanych, mulistych i bagiennych, „piskorzewiem” zwanych. Przy murach obronnych, wzdłuż których płynęła Babinka, ulica zwieńczona była bramą. Kanał aż do XIX wieku przebywało się na łodziach lub brodem. Koryto Babinki zasypane zostało w czasach okupacji niemieckiej. Dziś na tym miejscu rozciągają się planty.
Kino SŁOŃCE w Kaliszu
ul. Ciasna 21
Kinematograf w dzielnicy żydowskiej powstał na posesji Józefa Krasuckiego po przebudowie dawnej fabryki wyrobów hafciarskich, szczęśliwie ocalałej podczas spalenia Kalisza.
Na planach widać obszerną poczekalnię oraz galerię. O komforcie świadczyła także dostępność toalet. Przewidziano siedem klozetów dla kobiet, pięć dla mężczyzn oraz jeden pisuar – wszystkie z osobnymi wejściami z zewnątrz. Ostatecznie nowy obiekt został wysoko oceniony: „[kino] odpowiada wszelkim wymaganym przepisom (…), jest nowocześnie, z komfortem urządzone i pod względem sanitarnym najodpowiedniejszym z egzystujących kinematografów w Kaliszu”.
Kuczka – W dawnej dzielnicy żydowskiej
ul. Szopena 17
W kuczkach Żydzi spożywali tradycyjne posiłki podczas trwania święta Sukkot.
Kuczka przy ulicy Szopena.
W Polsce popularne stało się budowanie odpowiednika suki, czyli kuczki (staropolskie słowo „kucza” oznacza „szałas”), na balkonie domu.
(więcej…)
W dawnej dzielnicy żydowskiej – stara kuźnia?
Wodna 2
Między ulicami Ciasna a Wąską, w samym centrum dawnej dzielnicy żydowskiej stał parterowy ceglany budynek, prawdopodobnie pełniący, przed dobą motoryzacji, funkcję kuźni. Zlokalizowany był na podwórzu kamienicy Wodna 2, bardzo blisko ogrodzenia boiska Gimnazjum nr 2 na Ciasnej.
Ślady niepamięci – wielokulturowość
Znaki wielokulturowości Kalisza pojawiają się przed naszymi oczami w wielu miejscach.
Władze carskie, aby nadać miastu rosyjski charakter wzniosły w 1877 roku na placu św. Józefa, w najbardziej reprezentacyjnym punkcie miasta, imponujący sobór prawosławny pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku prawosławie potraktowano jako relikt zaboru. Nakazano zlikwidowanie tego świadectwa panowania rosyjskiego na polskich ziemiach. Z materiałów pozostałych po rozbiórce soboru zbudowano w 1920 roku, przy ulicy Niecałej, na terenach przylegających do parku mała cerkiewkę, która teraz daje świadectwo przeszłości i wielokulturowości miasta.
Najnowsze komentarze