Kucharki – kościół pod wezwaniem Trójcy Świętej
Kucharki to wieś znajdująca się w powiecie pleszewskim przy drodze Kuchary-Krzywosądów, 6 km od Gołuchowa i 17 km od Kalisza. Liczy około 300 mieszkańców.
Drewniany kościół pod wezwaniem Trójcy Świętej w Kucharkach.
Arboretum w Kórniku
Władysław Zamoyski, ostatni właściciel Kórnika, przekazał dobra kórnickie wraz z Arboretum narodowi polskiemu przez utworzenie Fundacji pod nazwą Zakłady Kórnickie. Fundacja działała do 1952 r., kiedy ówczesny rząd przekazał jej mienie Polskiej Akademii Nauk. Dziś przyzamkowe Arboretum należące do Instytutu Dendrologii Polskiej Akademii Nauk jest największą chlubą przyrodniczą kórniczan. Należy do najstarszych w Polsce i najbogatszych pod względem liczby gatunków i odmian parków dendrologicznych w Europie Środkowej. Wiele z okazów liczy sobie dzisiaj 130-180 lat. Kórnickie Arboretum najbardziej znane jest jednak z przysłowiowych gruszek na wierzbie, cypryśnika błotnego oraz pięknie kwitnących magnolii, lilaków, azalii i różaneczników.
Szkoły księdza Wacława Blizińskiego
Szkoły w Liskowie założone przez księdza Wacława Blizińskiego.
„Ksiądz Bliziński zdawał sobie jasno sprawę ze zgubnego wpływu miasta na zdrowie i duszę dziecka, odczuwał niesprawiedliwość, jaka dzieje się mieszkańcom wsi, którzy bez wielkiego wysiłku nie mogą kształcić syna w szkole średniej, podczas gdy w mieście syn człowieka ubogiego uczy się w gimnazjum, bo w domu żywią go, a udzielaniem lekcji zarabia na wpis. Syn gospodarza, kształcący się w mieście, najczęściej stracony jest dla wsi i rodziny własnej. Te właśnie względy były bodźcem do założenia gimnazjum w Liskowie”.
Popiersie księdza Wacława Blizińskiego ufundowane przez społeczność Zespołu Szkół nr 1 w Liskowie.
Liskowianie
Liskowianki i Liskowianie. Obrazy z Liskowa utrwalone na szklanej płycie. Początek XX wieku
Liskowianki i Liskowianie. Obrazy z Liskowa utrwalone na szklanej płycie. Początek XX wieku.
(więcej…)
Lisków księdza Blizińskiego – wystawa „Praca i kultura wsi” 1937
Ukoronowaniem pracy samorządowej i osiągnięć Ks. W. Blizińskiego oraz miejscowego społeczeństwa w odrodzonej Polsce były dwie duże wystawy ogólnokrajowe. Pierwsza została zorganizowana w 1925 roku pod hasłem „Wieś Polska” z okazji jubileuszu 25 – lecia pracy Ks. W. Blizińskiego.
Wnioski i doświadczenia z wystawy 1925 roku przydały się w organizowaniu jeszcze okazalszej wystawy w 1937 roku „Praca i Kultura Wsi” trwającej od 18 czerwca do 4 lipca, z okazji 35 – lecia istnienia Spółdzielni Rolniczo – Handlowej. Celem jej było podsumowanie roli spółdzielczości jako podstawy rozwoju Liskowa.
Delegacja z Liskowa na audiencji u prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Prezydent RP Ignacy Mościcki (drugi z lewej) w otoczeniu delegacji z Liskowa. Widoczny m.in. premier Felicjan Sławoj Składkowski(z prawej). 1937-04-29
Lisków księdza Blizińskiego – wystawa „Wieś Polska” 1925
Ukoronowaniem pracy samorządowej i osiągnięć ks. Wacława Blizińskiego oraz społeczeństwa Liskowa w odrodzonej Polsce była wystawa ogólnokrajowa zorganizowana w 1925 roku pod hasłem „Wieś Polska” z okazji jubileuszu 25-lecia pracy księdza. W dniach trwania wystawy, od 18 czerwca do 5 lipca zwiedziło ją ponad 41 000 ludzi, w tym 371 zorganizowanych wycieczek z różnych stron kraju.
Lisków księdza Blizińskiego – sierociniec
Ksiądz prałat Wacław Bliziński (28 VII 1870 – 21 X 1944)
Momentem przełomowym w życiu Liskowa było przybycie w roku 1900 na tutejsze probostwo księdza Wacława Blizińskiego. Ten wybitny duchowny, wielki i ofiarny społecznik, zmienił bieg historii wsi.
„Kurja biskupia dobrze poinformowana o stanie moralnym i kulturalnym Liskowa, wybrała na trudne i odpowiedzialne stanowisko proboszcza, młodego wówczas księdza, który odznaczył się dotychczas wyłącznie jako prefekt szkół i sekretarz konsystorza, swym taktem, rozumem i pobożnością. Proboszczem Liskowa mianowano ks. Wacława Blizinskiego, który, jak sam opowiada, nie miał pojęcia nie tylko o stosunkach wiejskich, lecz nawet nie umiał odróżnić na wiosnę żyta od pszenicy. Nominację tę młodego dwudziestokilkoletniego księdza do wielkiej zapuszczonej parafji przyjęto z pewną ironją, uważając to za protekcję osobistą kurji. Przekonanie było bowiem ogólne, że ten młody proboszcz, mało obeznany ze stosunkami wiejskiemi, nie tylko podnieść, lecz nawet utrzymać parafji Liskowskiej w tym stanie, jak dotąd nie potrafi. Dziesięcioletnia zbożna praca księdza Wacława Blizińskiego wykazała, że owe obawy były płonne. Lisków przed dziesięciu laty, a Lisków dzisiejszy – to noc i dzień. Gdy przed laty dziesięciu był on stekiem przestępstwa, biedy i upadku moralnego, dzisiaj jest ogniskiem kultury, bogactwa ekonomicznego wśród włościan, jest wzorem, na którym kształcą się nie dziesiątki, lub setki, lecz tysiące włościan. Nie unikają dzisiaj ludzie Liskowa, jak przed laty dziesięciu czynili to najbliżsi sąsiedzi, lecz ciągną z całego kraju po naukę i doświadczenie, ponieważ Lisków całemu krajowi świeci kulturą i rozwojem”.
Nowe Skalmierzyce – dworzec kolejowy
„Od wielu lat miałam nadzieję, że uda się przejąć ten piękny, zabytkowy i przypominający o wielkiej i ważnej historii obiekt – mówi Bożena Budzik, burmistrz Gminy i Miasta w Nowych Skalmierzycach. – Teraz w końcu się udało. Zawarliśmy porozumienie z PKP i dzięki temu, darowizną, otrzymaliśmy powstały w 1905 roku obiekt dworca kolejowego”.
http://www.faktykaliskie.pl/krysztalowe-zyrandole-i-wielki-bal-na-dworcu
Wiek XIX, zwany przez wielu epoką pary i żelaza, był czasem intensywnego rozwoju sieci kolejowej. Rewolucja technologiczna nie ominęła niewielkiej komory celnej, dzisiaj znanej jako miasto Nowe Skalmierzyce. Istotnym impulsem dla rozwoju osady stało się oddanie do użytku linii kolejowej z Ostrowa przez Czekanów, Ociąż i Śliwniki do Skalmierzyc. W październiku 1895 roku Towarzystwo Budowy Dróg Żelaznych otrzymało na nią koncesję.
moda na początku XX wieku – Ziemia kaliska
Kalisz, Sieradz, Lisków
Wieś przez długie lata była ostoją folkloru wiejskiego: kobiety nosiły krochmalone wysokie czepce z kokardą, białe koronkowe bluzki i sznury czerwonych korali oraz ciemnoniebieskie spódnice. Mężczyźni zaś – długie, granatowe okrycia z czerwonymi guzikami obszyte czerwoną tasiemką, kamizelki z kołnierzykiem czarne kapelusze z czerwoną wstążką i długie czarne buty.
http://www.rc.fm/polityczne/niepokorna-wies-dobrzec.html
Dobrzec w Kaliszu
Na szklanej płycie – diapozytywy z atelier M. Raczyńskiego przy alei Józefiny 8
Wieś przez długie lata była ostoją folkloru wiejskiego: kobiety nosiły krochmalone wysokie czepce z kokardą, białe koronkowe bluzki i sznury czerwonych korali oraz ciemnoniebieskie spódnice. Mężczyźni zaś – długie, granatowe okrycia z czerwonymi guzikami obszyte czerwoną tasiemką, kamizelki z kołnierzykiem czarne kapelusze z czerwoną wstążką i długie czarne buty.
http://www.rc.fm/polityczne/niepokorna-wies-dobrzec.html
Pałac w Gołuchowie
Historia zamku w Gołuchowie liczy ponad 400 lat. Pod tarasem dziedzińca ukryte są najstarsze fragmenty zamku – piwnice z II połowy XVI wieku. Wraz z fundamentami belwederu i trzech widocznych z dziedzińca wież, są jedyną pozostałością dworu obronnego wzniesionego około 1560 roku przez starostę radziejowskiego, wojewodę brzesko-kujawskiego i protektora reform – Rafała Leszczyńskiego. Druga faza budowlana związana jest z synem Rafała – Wacławem Leszczyńskim, kasztelanem i wojewodą kaliskim, kanclerzem wielkim koronnym. Odziedziczył on Gołuchów w 1592 roku, a w początkach XVII wieku przekształcił go w okazałą rezydencję magnacką. W roku 1853 dobra gołuchowskie zakupił dla swego jedynego syna Jana, Tytus Działyński – właściciel dóbr kórnickich. W 1857 roku Jan Działyński poślubił Izabellę, córkę księcia Adama Jerzego Czartoryskiego, przywódcy stronnictwa emigracyjnego Hotel Lambert. Pierwowzorem realizacji architektonicznej, stały się słynne zamki królewskie znad Loary, dlatego dzisiaj podziwiać możemy w Gołuchowie charakterystyczne wysokie, kryte łupkiem dachy, smukłe kominy i wystrój rzeźbiarski typowy dla tych XVI-wiecznych budowli francuskiego renesansu.
http://www.mnp.art.pl/oddzialy/zamek-w-goluchowie
Koźminek wielokulturowy
Koźminek, położony w powiecie kaliskim, nad rzeką Swędrnią, ma bardzo długą i interesującą przeszłość. Miasteczko lokowane przed 1369, oddane zostało przez Kazimierza Wielkiego Bartoszowi z Odolanowa staroście kujawskiemu. Ważny ośrodek dysydencki. Tu w 1555 roku dokonała się unia religijna pomiędzy kalwinami i Braćmi Czeskimi.
Już w XIX wieku pisano „Koźminek niewielkie miasteczko, o dwie mile od Kalisza historią swoją sięgał starożytności”. Pamiątką dawnej jego świetności jest założenie urbanistyczne o charakterze małomiasteczkowym – czworoboczny rynek z sześcioma wylotami ulicznymi i zespół dworski.
źródło: Danuta Wańka: Koźminek zarys dziejów, KTPN, Kalisz 2000, Katalog zabytków sztuki w Polsce, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1969
Sobótka
Sobótka to jedna z najstarszych miejscowości regionu ostrowskiego Przed 1463 rokiem lokowano tu miasto Sobótka Wielka. Miejscowość ta, to gniazdo rodowe Sobockich herbu Korab. Sobótka Wielka straciła prawa miejskie na początku XVIII wieku. Później należała między innymi do ojca Wojciecha Bogusławskiego i wdowy po Wojciechu Bogusławskim – Joanny oraz do rodu von Stieglerów.
Pałac
Pałac von Stieglerów z lat 1898-1899. Zbudowany w stylu eklektycznym o formach neorenesansowych, neobarokowych i secesyjnych. Jest to obiekt piętrowy, murowany z basztą i wieżą. Korpus główny jest nakryty wysokim dachem czterospadowym. Własność Spółki Hodowli Roślin.
Najnowsze komentarze